Η φιλοδοξία του είναι να συνδέσει το όνομα με τα μαχητικά αθλήματα, να γίνει ο GOAT. Γι’ αυτό και αλλάζει συνεχώς το στιλ του, ανεβάζοντας τον πήχη για τον εαυτό του. Ο Γιάννης Μπούκης μέσα στο ρινγκ νιώθει ζωντανός.
Σε αποκλειστική συνέντευξη στο Fitshop.gr, ο 28χρονος Έλληνας πρωταθλητής μίλησε για την προσεχή του μάχη στο Ντουμπάι, τον δάσκαλό του Στέλιο Πολίτη και (φυσικά) την αγάπη του για τη ραπ μουσική.
Σε τι φάση βρίσκεσαι τώρα αγωνιστικά; Ποιος είναι ο επόμενός σου στόχος;
Αυτή την περίοδο προετοιμάζομαι για τον αγώνα στο Ντουμπάι που θα είναι με όρους Muay Thai και γυμνά χέρια. Είναι ένας ιδιαίτερος αγώνας, ωστόσο η προετοιμασία μου είναι εντατική με καθημερινές προπονήσεις για να είμαι έτοιμος να χαρίσω ένα αξέχαστο show στο κοινό που θα με παρακολουθήσει.
Στις 30 Οκτωβρίου παίζεις στο Ντουμπάι Bare Knuckle Kombat (κόντρα στον Lahamavonjy Birinod). Είναι η πρώτη φορά που θα παίξεις BKK. Πώς προετοιμάζεσαι γι’ αυτό;
Οι προπονήσεις μου έχουν αλλάξει λόγω της ιδιαιτερότητας που υπάρχει για αυτόν τον αγώνα. Κατά κύριο λόγο προπονούμαι είτε με κοφτό γάντι του ΜΜΑ είτε χωρίς γάντια κάποιες φορές για να “ψήνω” τα χέρια μου και να δυναμώνω τους καρπούς μου. Επίσης προπονούμαι και στο Savage Camp με τον δάσκαλο Γιώργο και την ομάδα του, που με έχουν αγκαλιάσει και τους ευχαριστώ πολύ γιατί η βοήθεια τους είναι πολύτιμη στο να ακονίζω την τέχνη του Muay Thai.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τις πολεμικές τέχνες; Ξεκίνησες με Taekwondo, σωστά;
Ξεκίνησα 5 χρόνων με Taekwondo και προπονήθηκα για μια δεκαετία όπου και στράφηκα στην τέχνη του Muay Thai. Παράλληλα τότε με τον δάσκαλο μου Μιχάλη Δρόσο προπονήθηκα και στο καράτε και στην παραδοσιακή τέχνη του Muay Thai. Λίγο αργότερα ξεκίνησα και πυγμαχία στον ΑΠΣ Περάματος με τον δάσκαλο Δημήτρη Μαυροδάκο όπου καταφέραμε να αγωνιστούμε και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα πυγμαχίας φτάνοντας μέχρι και τα προημιτελικά. Ξεκίνησα να αγωνίζομαι σε επαγγελματικούς αγώνες με την τότε προπονήτρια μου Μαρία Αβραμίδου όπου και γνώρισα τον πλέον προπονητή και μάνατζέρ μου Στέλιο Πολίτη και όπως γνωρίζετε τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Πώς είναι να έχεις δάσκαλο τον Στέλιο Πολίτη; Είναι προπονητής σου, μάνατζέρ σου…
Στον δάσκαλο Στέλιο βρήκα τον άνθρωπο που είχε το ίδιο όραμα με μένα. Από την αρχή πίστεψε σε μένα και μου έδωσε ευκαιρίες να αγωνίζομαι στα μεγαλύτερα σαλόνια του παγκόσμιου kickboxing. Περνάμε αρκετές ώρες μες στην σχολή, προπονούμαστε ασταμάτητα γιατί και οι δύο ξέρουμε πως οι ευκαιρίες εμφανίζονται και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τις αρπάξουμε. Με εμπνέει να μην τα παρατάω, να έχω πίστη στο όνειρο και όσο μένω πιστός στην προπόνηση να γίνομαι ολοένα καλύτερος μέσα από τις εμπειρίες που αποκομίζω. Με στηρίζει λοιπόν και με βοηθάει να κυνηγάω τα όνειρα μου όποια κι αν είναι αυτά.
Έκανες μαθήματα σε παιδικά τμήματα στο Zen. Πώς είναι αυτή η εμπειρία για σένα;
Το να προπονεις παιδικά τμήματα και να συναναστρέφεσαι με τόσα παιδιά είναι κάτι το μοναδικό. Βρίσκω ένα κομμάτι του εαυτού μου σε αυτά τα παιδικά μάτια και προσπαθώ να τα εμπνέω με τα λόγια μου και τις πράξεις μου. Πέρα από το kickboxing προσπαθώ να τους διδάξω πως όσο δύσκολο και να είναι κάτι πρέπει να προσπαθούν και να μην λένε “δεν μπορώ,” κάτι που το ακούω συχνά , και να τα παρατάνε. Να κυνηγάνε τα όνειρα τους και να αγαπάνε αυτό που κάνουν. Όλα αυτά που ήθελα να ακούσω κι εγώ σαν παιδί και μέσω της διδασκαλίας μου βρίσκω εκείνο το παιδί μέσα μου και είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή που παίρνω.
Τα social media είναι πλέον η βιτρίνα της προσωπικότητας του καθενός. Εσύ στο description σου λες πως η βλέψη σου είναι να γίνεις ο GOAT και να συνδέσεις το όνομά σου με τα μαχητικά σπορ. Πώς το έχεις στο μυαλό σου αυτό; Στόχος είναι να ξεπεράσεις αυτό σημαίνει ο Ζαμπίδης για το ελληνικό kick boxing για παράδειγμα;
Στόχος μου είναι να συνδέσω το όνομα μου με τις πολεμικές τέχνες λοιπόν. Θέλω όταν ακούνε Γιάννης Μπούκης να τους έρχεται στο μυαλο πως είμαι ένας αληθινός martial artist. Το στυλ που κατά κύριο λόγο αγωνίζομαι είναι το kickboxing ωστόσο έχω κάνει διάφορες πολεμικές τέχνες. Προσπαθώ να το δείχνω μέσω των αγώνων μου αλλάζοντας το στυλ που παίζω γιατί πραγματικά αγαπάω όλες τις τέχνες αυτές.
Γεννήθηκα για να είμαι μαχητής και θέλω ο κόσμος να το γνωρίζει. Δεν τίθεται θέμα ανταγωνισμού με κανέναν αθλητή. Ο Μιχάλης είχε τη δική του πορεία, αγωνίστηκε στο κορυφαίο επίπεδο παγκοσμίως με κορυφαίους παίκτες, κάτι που ήδη κάνω κι εγώ και μάλιστα σε διάφορες κατηγορίες κιλών. Αν λοιπόν ο Ζαμπίδης έχει συνδέσει το όνομα του με το kickboxing εγώ θέλω να το συνδέσω με τις πολεμικές τέχνες.
Έχεις πολλές ζώνες, σε πολλές διαφορετικές κατηγορίες. Ποιον τίτλο ξεχωρίζεις στο μυαλό σου;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω εύκολα κάποιον γιατί ο κάθε ένας είχε την δική του ιστορία και την δική του βαρύτητα. Ωστόσο η πιο έντονη στιγμή που έζησα ήταν ο πρώτος παγκόσμιος τίτλος που κέρδισα στην Γερμανία με τον δάσκαλο Στέλιο. Κι αυτό γιατί ήταν η πρώτη φορά που ταξιδεύαμε μαζί στο εξωτερικό και με λίγο χρόνο στην διάθεση μας για την προετοιμασία καταφέραμε να κερδίσουμε. Ήταν η πρώτη ευκαιρία που είχα πάρει για διεθνή τίτλο στο εξωτερικό και τα είχαμε καταφέρει.
Σε ποια διοργάνωση πιστεύεις πως μπορείς να εκτοξεύσεις την καριέρα σου;
Υπάρχουν αρκετές μεγάλες διοργανώσεις παρόλα αυτά δεν νομίζω πως παίζει ρόλο η διοργάνωση όσο μια εμφάνιση μου που θα καθηλώσει το κοινό. Με έναν θεαματικό αγώνα και πόσο μάλλον νικηφόρο πιστεύω σίγουρα τα μάτια θα στραφούν κι άλλο πάνω μου για να με ζητήσει ένα δυνατό promotion όπως το Κ1, το One FC , το Glory ή το Bellator KB !
Η εμπειρία σου στο Bellator, Reymond Daniels. Τι σου έχει μείνει πιο έντονα απ’ αυτή;
Ολόκληρη η εμπειρία μου στο Bellator ήταν έντονη. Σίγουρα ότι βρισκόμουν ανάμεσα σε τόσο μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου στερεώματος ήταν κάτι μοναδικό. Έτρωγα πρωινό για παράδειγμα δίπλα στον Kevin Ross, συζήτησα με τον John Wayne Parr και έκανα ζέσταμα καθώς με κοιτούσε ο John Kavanagh ο οποίος μας έδωσε συγχαρητήρια στο τέλος του αγώνα για την εμφάνιση μου. Τέλος ότι είχα απέναντι μου τον Raymond Daniels και διαιτητή τον Dan Miragliotta αυτό και μόνο καταλαβαίνετε πόσο ξεχωριστό είναι. Όλα αυτά φυσικά θα μου μείνουν αξέχαστα σαν την πρώτη μου εμπειρία. Γιατί είμαι σίγουρος ότι θα ξαναβρεθώ εκεί γιατί εκεί ανήκω !
MMA θα έπαιζες ή θα προτιμούσες μποξ;
Στην ερασιτεχνική πυγμαχία έχω ήδη αγωνιστεί όπως προανέφερα ωστόσο δεν είμαι σίγουρος ότι θα δοκίμαζα να παίξω κανά διότι τη θεωρώ πολύ ξεχωριστό αγώνισμα και θέλει αφοσίωση χρόνων για να καταφέρνεις να αγωνίζεσαι και να παρουσιάζεις ένα όμορφο θέαμα.
Ωστόσο ΜΜΑ ίσως σε κάποια σοβαρή πρόταση για αγώνα στο εξωτερικό και εφόσον δεν με βγάζει από το αγωνιστικό μου πλάνο, δεν θα έλεγα όχι. Αυτό που με ενδιαφέρει όμως είναι οι αγώνες striking ότι και αν είναι. Με γάντια πυγμαχίας, με κοφτό γάντι ή χωρίς γάντι η όρθια μάχη με εξιτάρει πολύ. Στο να στέκεσαι και να μάχεσαι όρθιος είναι κάτι που κάνω από πολύ μικρός.
Κάθε χτύπημα που “πέφτει” με κάνει και νιώθω ζωντανός !
Η σχέση σου με το hip hop. Έχεις χορηγό τον Tiny Jackal, τα post σου στο Instagram έχουν συνήθως στίχους. Τι σημαίνει για σένα η σύνδεση hip hop και πολεμικών τεχνών;
Ακούω ραπ μουσική από την ηλικία των 13. Αυτό το είδος μουσικής με εξέφραζε από τότε και βρήκα ένα καταφύγιο εκεί γιατί μιλούσε για τα προβλήματα που υπάρχουν στη γειτονιά μου, για τα βιώματα και τις εικόνες που είχα από τότε.
Με τον Θανάση πρώτα από όλα έχουμε μια αδελφική σχέση τον οποίο τον γνώρισα μέσα από τους στίχους του στην αρχή. Έπειτα κοντά στα 16 γνωριστήκαμε σε μια πλατεία και από τότε δεν σταμάτησε να είναι δίπλα μου να με στηρίζει σε κάθε μου βήμα είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό αργότερα επίπεδο.
Η μουσική όπως και τα μαχητικά αθλήματα είναι τέχνες που κατά κύριο λόγο βρίσκουν διέξοδο τα παιδιά που είναι στο περιθώριο, που έχουν μια διαφορετική αντίληψη για το τι συμβαίνει στον κόσμο.
Όπως η ραπ έτσι και οι πολεμικές τέχνες ήταν καταφύγιο για εμάς να μας κρατάνε έξω από μπλεξίματα, να έχουμε μια οικογένεια που μας αγκαλιάζει και μας βοηθάει να βρίσκουμε τον εαυτό μας, να πηγαίνουμε μπροστά και να γινόμαστε δημιουργικοί έχοντας ως γνώμονα την αγάπη γι’ αυτό που κάνουμε. Και όπως σε όλες τις τέχνες έτσι και σε αυτές δεν υπάρχουν όρια για το πού μπορείς να φτάσεις κυνηγώντας τα όνειρα σου. Γι’ αυτό λοιπόν χρωστάω τα πάντα σε αυτές τις δύο τέχνες για το ποιος είμαι σήμερα.
