Boxing & Martial Arts TipsΤο Nunchaku είναι γνωστό ως όπλο που χρησιμοποιείται στις πολεμικές τέχνες. Η αρχική του μορφή αναπτύχθηκε στην Κίνα ως γεωργικό εργαλείο που κατασκευαζόταν από δύο συνδεδεμένα ραβδιά με το ένα μεγαλύτερο και το άλλο πιο μικρό, διαμορφωμένα ως εργαλείο θερισμού για το σιτάρι, το ρύζι ή τη σόγια.
Με αυτή τη μορφή το Nunchaku χρησιμοποιήθηκε αργότερα και σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπως την Ιαπωνία, τη Ρωσία, την Κορέα και την Ινδία. Ορισμένα γεγονότα από διαφορετικές ιστορικές περιόδους, ενισχύουν την Κίνα ως χώρα καταγωγής του.
Πιστεύεται ότι η ιστορία του ως πολεμικό όπλο ξεκινάει όταν ο πρώτος αυτοκράτορας της κινεζικής δυναστείας των Sung, Jiu Hong Jun, χάνει μια μάχη από έναν μογγόλο κατακτητή στα μέσα του 10ου αιώνα. Για να ανακάμψει από μια τόσο μεγάλη ήττα, ο αυτοκράτορας έπρεπε να υποχωρήσει και να κατευθυνθεί με το στρατό του προς τα κεντρικά της χώρας του, κοντά σε ένα χωριό.
Εκεί, οι χωρικοί τροφοδότησαν και φρόντισαν το στρατό και ο αυτοκράτορας Jiu σκέφτηκε ότι ήταν καθήκον των στρατιωτών του να βοηθήσουν τους αγρότες σε διάφορα γεωργικά καθήκοντα που απαιτούσαν πολλή εργασία. Μεταξύ αυτών των καθηκόντων ήταν η καλλιέργεια σιταριού, ρυζιού, σόγιας κλπ. Ο αυτοκράτορας επισκεπτόταν τακτικά τους στρατιώτες του και φρόντιζε να κάνουν πράγματι το έργο που τους ανατέθηκε. Κάποια στιγμή, παρατήρησε ότι οι χωρικοί χρησιμοποιούσαν ένα εργαλείο στη συγκομιδή σιταριού και ρυζιού το οποίο κατασκευαζόταν από δύο ραβδιά διαφορετικού μήκους δεμένα μαζί με ένα σχοινί, φτιαγμένο από σανό ρυζιού και συνυφασμένο με τρίχες αλόγου.
Ως έμπειρος πολεμιστής, ο αυτοκράτορας Jiu κατάλαβε ότι αυτό το εργαλείο θα μπορούσε να τον βοηθήσει να πολεμήσει τους μογγόλους και ότι η χρήση του θα βοηθούσε ιδιαίτερα το πεζικό του ενάντιο στο ιππικό των μογγόλων. Έτσι δανείστηκε το εργαλείο από έναν χωρικό, και τις επόμενες δύο ημέρες, αφοσιώθηκε σε αυτό και τελικά ανέπτυξε συγκεκριμένες τεχνικές τις οποίες δίδαξε στο πεζικό του που αργότερα εφάρμοσε κατά τη διάρκεια της μάχης, χρησιμοποιώντας το ως όπλο ενάντια στο ιππικό. Ο αυτοκράτορας Jiu ανέπτυξε με επιτυχία 18 τεχνικές και ονόμασε το εργαλείο dai-so-dji (που σημαίνει «μεγάλο καθαριστικό»).
Σύμφωνα με παλιές ιστορίες, ο αυτοκράτορας Jiu εκπαίδευσε το στρατό του για το χειρισμό αυτών των όπλων για μερικούς μήνες μαζί με τους στρατηγούς του και κατόπιν διέταξε το στρατό του να χρησιμοποιήσει τη γνώση του σε μια μάχη για πρώτη φορά στην πόλη Buk Sung.
Ο μογγολικός στρατός νικήθηκε με επιτυχία σε αυτή τη μάχη και εκδιώχθηκε από την κινεζική επικράτεια. Κατά τη διάρκεια της μάχης, το μεγαλύτερο τμήμα του όπλου συχνά έσπαζε και γινόταν περίπου το ίδιο μήκος με το μικρότερο, ένα στοιχειό που σημειώθηκε από έναν στρατηγό του Jiu και, με βάση αυτό, αργότερα εφευρέθηκε ένας νέος συνδυασμός κινήσεων με το μικρότερο μήκος του όπλου. Η τεχνική ονομάστηκε stuso- dji (μικρά καθαριστικά). Σύμφωνα με τους κινέζους θρύλους, οι τεχνικές που αναπτύχθηκαν τότε είναι ίδιες με αυτές που εξασκούνται στο Nunchaku μέχρι και σήμερα!
https://www.youtube.com/watch?v=5cqzOo6B0Ic&ab_channel=MitchRaven
Εξάπλωση του Nunchaku
Σε ορισμένες περιοχές της Κίνας, το Nunchaku ονομάζεται επίσης shuang chin kun, το οποίο, σε ελεύθερη μετάφραση, σημαίνει “κόπανος σε δυο κομμάτια”. Ωστόσο, σε ορισμένες περιοχές, για παράδειγμα, στο Fujian, το Nunchaku ονομάζεται nng-chat-kun, το οποίο μεταφράζεται σχεδόν ως “ζεύγος συνδεδεμένων ραβδιών”. Στις νότιες περιοχές της Κίνας καθώς και σε ορισμένα μέρη της Ιαπωνίας, το Nunchaku ονομάζεται επίσης shuang jie ή iang jie.
Σύμφωνα με ορισμένες ιστορίες, οι αμυντικές δεξιότητες της χρήσης του Nunchaku μεταδόθηκαν στη συνέχεια από την Κίνα σε άλλες γειτονικές χώρες όπως η Ιαπωνία, η Κορέα, η Ινδία, η Μογγολία και οι Φιλιππίνες. Σύμφωνα με αυτούς τους θρύλους, ο χειρισμός του Nunchaku ως μέσου αυτοάμυνας μεταφέρθηκε στην Ιαπωνία από διάφορους κινέζους δασκάλους και ιερείς κατά την άφιξή τους στον 14ο και 15ο αιώνα.
Ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι η διάδοση της γνώσης για το χειρισμό του Nunchaku μπορεί να αποδοθεί στον κινέζο στρατηγό Chan (Chan Yuan Bin), ο οποίος ήταν εξαιρετικός στην πρακτική των πολεμικών τεχνών. Έφυγε από την Κίνα γύρω στο 1640 λόγω διώξεων από την δυναστεία των Manchu και πήγε αρχικά στην Οκινάουα (και μετά στο Bushio Edo- σήμερα Τόκιο). Ο στρατηγός Chan έφερε μαζί του επίσης την γνώση τεχνικών άοπλης μάχης, που σήμερα είναι ευρέως γνωστή ως jiu-jitsu.
Ιστορίες της Οκινάουα ανέφεραν ότι αρχικά το Nunchaku χρησιμοποιήθηκε από τους ευγενείς ως όπλο κατά τη διάρκεια αγώνων ή μαχών και αργότερα μεταξύ των αγροτών. Το χρησιμοποίησαν ακόμη και ως μέσο άμυνας εναντίον διαφόρων επιτιθέμενων και Ιαπώνων εισβολέων που έφθαναν στις περιοχές τους (το αρχιπέλαγος Ryukyu). Το 1507, ο βασιλιάς Sho Hashi υπέγραψε μια διακήρυξη που απαγόρευε στους πολίτες να μεταφέρουν όπλα και επέβαλε την παράδοσή τους. Η διακήρυξη απαγόρευε την κατοχή όπλων σε όλους όσους δεν ήταν στην υπηρεσία του βασιλιά και τα όπλα φυλάσσονταν στις αποθήκες του κάστρου. Επίσης, η ιαπωνική εισβολή υπό την ηγεσία του Bushi Satsume τον 17ο αιώνα, προώθησε τη χρήση του Nunchaku στη συγκεκριμένη περιοχή.
Ένα άλλο επιχείρημα που υποστηρίζει τη θέση ότι το Nunchaku διαδόθηκε στην Ιαπωνία από την Κίνα είναι ορατή στο ιαπωνικό όνομα, τη λέξη “το Nunchaku”, που σε ελεύθερη μετάφραση από τα κινέζικα χωρίζεται σε τρεις λέξεις: “nun” που σημαίνει “ένα ζευγάρι” ή ακόμα καλύτερα” δίδυμα “και οι λέξεις” cha ku “που μπορούν να μεταφραστούν ως” συνδεδεμένα ραβδιά “. Ωστόσο, το Nunchaku είναι γνωστό με μια ποικιλία διαφορετικών ονομάτων. Μερικά παραδείγματα είναι τα εξής: Nuchiku, Nunchuks, ραβδία αλυσίδας, Chako, ραβδιά Chuka, ραβδιά karate καθώς και με πολλούς άλλους λιγότερο γνωστούς όρους.
Διάφορα είδη Nunchaku
Το πρώτο ιαπωνικό Nunchaku ήταν στην πραγματικότητα οκταγωνικό στην διάμετρο με κάθε περιοχή αργότερα να χρησιμοποιεί τα δικά της σχήματα.
Μερικά από τα παλαιότερα αντίγραφα των Nunchaku ήταν κατασκευασμένα από εξωτικό σκληρό ξύλο που συνδέεται με ένα σχοινί κατασκευασμένο από σανό ρυζιού και τρίχες αλόγου. Ορισμένα είχαν άκρα συνδεδεμένα με αλυσίδες από κασσίτερο ή σίδηρο. Αρκετοί ειδικοί των πολεμικών τεχνών συμφωνούν ότι η τέχνη του χειρισμού του Nunchaku ήταν ιδιαίτερα αγαπητή και εξασκούταν στην Ιαπωνία, στην πόλη Shuri (γνωστή σήμερα ως Κάστρο Shurijo) στην Okinawa. Επίσης, η τέχνη του Nunchaku συνδέεται με το βασικό στυλ του karate, shurite, που επίσης ξεκίνησε σε αυτή την περιοχή.
Επιπλέον, πιστεύεται ότι η γνώση για το Nunchaku έγινε ευρέως διαδεδομένη σε όλη την Ιαπωνία χάρη στον δάσκαλο του καράτε, Gichin Funakoshi (1868-1957), που δημιούργησε το στυλ shotokan. Ο Funakoshi, γεννήθηκε στην πόλη Shuri και γνώριζε το Nunchaku από όταν ήταν παιδί.
Η χρήση του Nunchaku στις πολεμικές τέχνες
Σε σύγκριση με την ιαπωνική έκδοση, η κινεζική έκδοση είναι πιο στρογγυλεμένη και μικρότερη (μήκους περίπου 30 εκ.) Αν και οι κινεζικές και οι ιαπωνικές εκδόσεις έρχονται σε διάφορα μήκη, οι ιαπωνικές εκδόσεις είναι συνήθως οκταγωνικές και έχουν μήκος περίπου 40 εκατοστά. Ο κάθε δάσκαλος συχνά διαμόρφωνε το μήκος ανάλογα με τις ανάγκες και το στιλ του. Ανεξαρτήτως του σχήματος ή του μήκους τους, συνδέεται συνήθως με ένα σχοινί ή μια λεπτή αλυσίδα.
Τα τελευταία χρόνια, τα Nunchaku συνδέονται με ένα νάιλον σχοινί ή μια λεπτή αλυσίδα μήκους περίπου 20 εκατοστών στην Κίνα ή μήκους περίπου 10 εκατοστών στην Ιαπωνία. Ωστόσο, δεδομένου ότι οι διαφορετικοί δάσκαλοι προσαρμόζουν το μήκος του σχοινιού ή της αλυσίδας στις δικές τους ανάγκες ή σύμφωνα με την τεχνική τους, αυτός ο κανόνας δεν είναι απόλυτος.
Η τεχνική χειρισμού του βασίζεται στη φυγόκεντρη δύναμη η οποία δημιουργείται με την ταλάντευση της μιας λαβής. Με αυτόν τον τρόπο, η ταχύτητα με την οποία κινείται ο άλλος βραχίονας μπορεί να φθάσει τα 160 χιλιόμετρα την ώρα! Η δύναμη που δημιουργείται από το χτύπημα του ραβδιού μπορεί να φτάσει μέχρι και 800 κιλά!
Σήμερα, το Nunchaku είναι συνήθως κατασκευασμένο από σκληρότερο ξύλο όπως δρυς ή έβενο και συνδέεται με νάιλον σχοινί ή λεπτή αλυσίδα. Μπορεί να κατασκευαστεί από άλλα διαφορετικά υλικά όπως μέταλλο, σκληρό καουτσούκ, πλαστικό ή υαλοβάμβακα. Υπάρχουν επίσης τα λεγόμενα «μαλακά Nunchaku» τα οποία είναι πολύ ευέλικτα επειδή είναι κατασκευασμένα από καουτσούκ σε συνδυασμό με σκληρότερο σφουγγάρι και χρησιμοποιούνται συνήθως στην εκπαίδευση.
Είναι καλό να σημειωθεί ότι παρόλο που το Nunchaku είναι γνωστό από πολύ καιρό ως όπλο, ο δάσκαλος του καράτε και δημιουργός του Kobudo, Shinken Taira (1897-1970), αναγνωρίζεται και αναφέρεται συχνά ως σημαντική προσωπικότητα στην διατήρηση της παραδοσιακής χρήσης του. Το 1960, ο δάσκαλος Taira σχεδίασε ένα από τα πρώτα γνωστά katas για το Nunchaku που ονομάζεται maezato no nunchaku kata ή, πιο συχνά, Taira no nunchaku.
Ωστόσο, πιθανότατα γνωρίζετε ήδη ότι το Nunchaku δεν έφθασε στην κορυφή της δημοτικότητάς του σε όλο τον κόσμο παρά μόνο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60 και του ’70, χάρη σε δύο μεγάλους δασκάλους των πολεμικών τεχνών, τον Dan Inosanto και φυσικά τον Bruce Lee (1940-1973). Ο Inosanto ήταν κορυφαίος γνώστης της τεχνικής του tabak- toyok (chako) που είναι παρόμοια με τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται στο κινέζικο Nunchaku. Ο Inosanto ήταν αυτός που γνώρισε στον φίλο του, τον δημιουργό του Jeet Kune Do και τον διάσημο ηθοποιό πολεμικών τεχνών, τον Bruce Lee με την τεχνική αυτή. Ο Lee έγινε ο πρώτος άνθρωπος που επέδειξε την τέχνη του «χειρισμού» του Nunchaku στο κοινό. Ξεκίνησε να το επιδεικνύει στο τέλος του 1966 στις ταινίες του – συμπεριλαμβανομένης και της πιο διάσημης, Enter The Dragon. Χάρη σε αυτή την δημοσιότητα, η χρήση του έγινε ευρέως διαδεδομένη και στη δεκαετία του ’70, η δημοτικότητά του εκτινάχθηκε!
Η τεράστια δημοτικότητά του, συνήθως συνδυασμένη με την επιθυμία αντιγραφής των δεξιοτήτων του Bruce Lee, είχε ως αποτέλεσμα πολλές χώρες να απαγορεύσουν τη χρήση, την κατοχή και την πώληση του Nunchaku το 1974. Η απαγόρευση αυτή ισχύει σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης, των Ηνωμένων Πολιτειών, σε ορισμένες περιοχές της Αυστραλίας καθώς και σε άλλα μέρη του κόσμου. Η μεταφορά και η χρήση των ραβδιών Nunchaku σε δημόσιους χώρους ήταν, σύμφωνα με το νόμο, ίση με τη χρήση πυροβόλων όπλων. Αν και ο νόμος αυτός δεν καταργήθηκε σε καμία από τις χώρες αυτές, η εφαρμογή του έχει μειωθεί σημαντικά και μετριάζεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Ορισμένα παράξενα και περίεργα γεγονότα μπορούν επίσης να συνδεθούν με την ιστορία και τη δημοτικότητα του Nunchaku. Για παράδειγμα, από τα μέσα της δεκαετίας του 70 και τις αρχές του 21ου αιώνα, ο μεγαλύτερος αριθμός Nunchaku πωλήθηκε στο Χονγκ Κονγκ κάτι που δεν θα ήταν τόσο περίεργο αν η χρήση, η αγορά και η πώληση αυτού του όπλου στο Χονγκ Κονγκ δεν απαγορευόταν αυστηρά.
Σήμερα, η χρήση του Nunchaku εμφανίζεται σε διάφορες πολεμικές τέχνες όπως το kobujutsu, συγκεκριμένα στυλ karate, το taekwondo, ακόμα και το Eskrima.
Πηγή: blackbelt.gr
