Ο Γρηγόρης Μάλλιος μιλά στο Fitshop.gr για τους κορυφαίους Έλληνες μποξέρ, την πιθανότητα να “εξάγουμε” αθλητές στα μαχητικά σπορ και την εμπειρία του από τις ΗΠΑ.
Συνέντευξη στον Άγγελο Ρουχωτά
Φέρει ένα επίθετο που συνώνυμο του μποξ στην Ελλάδα. Ο Γρηγόρης Μάλλιος δεν απλώς ο άξιος συνεχιστής του πατέρα του, Γιώργου αλλά έχει καταφέρει να τραβήξει το δικό του μονοπάτι μέσω της προπονητικής. Να εξελίξει το άθλημα, να το φτάσει σε νέες κορυφές για τα ελληνικά δεδομένα. Έκανε αυτό που υποσχόταν όταν τον ρωτούσαν σε νεαρή ηλικία πώς θα ζήσει από το μποξ και απαντούσε “θα το αλλάξω, να πώς“.
Από τη σχολή πυγμαχίας Mallios Team στους Αμπελόκηπους έχουν ξεπηδήσει μερικοί από τους καταξιωμένους αθλητές στη χώρα μας. Άλλοι όπως ο Μιχάλης Ζαμπίδης έφτασαν στην κορυφή του κόσμου και άλλοι παράτησαν την προσπάθεια νωρίς λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζει κανείς αν θέλει να αφοσιωθεί επαγγελματικά σε ένα τέτοιο άθλημα. Ο Μάλλιος ήταν δεδομένο πως θα ασχοληθεί με την επαγγελματική πυγμαχία, έχοντας μεγαλώσει σε αυτό το περιβάλλον. Ωστόσο αυτό που τον κέρδισε και κατάφερε να κάνει τη διαφορά που επιζητούσε στο άθλημα, ήταν η προπονητική. Έχει αναδείξει κορυφαίους αθλητές όπως ο Στέλιος Παπαδόπουλος και ο Nika Sekhniashvili. Παράλληλα βρέθηκε μαζί με το team του ομογενή Τζορτζ Καμπόσου (με το οποίο και συνεργάζεται) στο Madison Square Garden τον Δεκέμβριο του 2019 αποκομίζοντας εμπειρίες από το υψηλότερο επίπεδο. Κάτι που θα επαναληφθεί στις 5 Ιουνίου στο Μαϊάμι, όταν ο Καμπόσος θα αναμετρηθεί με τον Τεόφιμο Λόπες με τον νικητή να στέφεται Undisputed World Champion.
“Την Ελλάδα την έχει επηρεάσει πολύ άσχημα η πανδημία λόγω του ό,τι και πριν δεν υπήρχαν χρήματα για πολλές διοργανώσεις”, σχολιάζει ο Μάλλιος για τη σημερινή κατάσταση στην πυγμαχία. “Τώρα δεν γίνονται καθόλου. Οι αθλητές δεν προπονούνται γιατί δεν μας το επιτρέπουν να προπονηθούν. Υπάρχει νόμος για τους αθλητές που θα παίξουν στην Ολυμπιάδα και έχουν ειδική άδεια ώστε να ανοίξει το γυμναστήριο και να προπονηθούν. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει κανένας νόμος για τους επαγγελματίες πυγμάχους, οι οποίοι δεν μπορούν να προπονηθούν για κανένα λόγο. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη. Τα παιδιά έχουν μείνει ήδη πίσω, καθώς δεν έχουν ήδη αγωνιστεί εδώ και σχεδόν ένα χρόνο.
Χάρη στην εμπειρία του σε ένα χώρο που κυριολεκτικά έχει μεγαλώσει, ο Μάλλιος έχει ξεκάθαρη εικόνα για την εγχώρια κατάσταση στα μαχητικά σπορ. Αυτός είναι ο λόγος που ‘σπρώχνει’ τους αθλητές του στο εξωτερικό. “Είναι αδύνατο να πει κάποιος αυτή τη στιγμή πως θα δίνω αγώνες μόνο εδώ. Τα παιδιά δεν παίρνουν τα χρήματα που μπορείς να πάρεις στο εξωτερικό. Δεν μπορεί από μόνος του ένας φορέας να πληρώνει όλους τους αθλητές καλά. Πρέπει να υπογράψεις με κάποιο promotion αναγκαστικά”.
“Για να υπογράψεις με promotion πρέπει να σε δουν και να τους αρέσεις, να έχεις πράγματα να προσφέρεις στην πυγμαχία, είτε να έχεις από πίσω πολύ κόσμο να σε ακολουθεί είτε να είσαι πολύ θεαματικός. Πάντως να πιστέψουν πως κάτι θα τους δώσεις. Αυτοί είναι που πληρώνουν. Αν δεν υπάρχει ένα promotion δεν νομίζω πως μπορεί να βγει και να επιβιώσει ένας αθλητής, ιδίως εδώ στην Ελλάδα. Γι’ αυτό εγώ προσωπικά τους αθλητές μου τους διοχετεύω στην Αμερική όπου υπάρχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες και χρήματα. Ήδη έχω αθλητές που έχουν υπογράψει με μεγάλα promotion όπως η Top Rank”.
Το παράδειγμα του Καμπόσου
Το να αγωνιστεί κανείς στο Madison Square Garden είναι στόχος καριέρας. Από μπασκετμπολίστες, πυγμάχους, μέχρι και pro wrestlers, η αρένα της Νέας Υόρκης έχει μια ξεχωριστή ‘χρυσόσκονη’. Από αυτή πήρε μια γεύση ο Μάλλιος, καταφέρνοντας να είναι μαζί με το team του Τζορτζ Καμπόσου κόντρα στον Μάικι Μπέι. Θέση στα κορυφαία event στον κόσμο που θεωρεί πως μπορούν να βρουν οι Έλληνες πυγμάχοι, αρκεί να δουλέψουν σκληρά γι’ αυτό.
“Τρανό παράδειγμα αυτή τη στιγμή είναι ο Αντρέας ο Κατζουράκης”, τονίζει. “Ο Αντρέας έχει υπογράψει στη Split-T Boxing, είναι η ομάδα που αναδείχτηκε στο καλύτερο μάνατζμεντ της χρονιάς. Είναι αυτή που έχει τον Λόπες και άλλους 25-30 πυγμάχους πολύ γνωστούς, όπως τον Μπάραντσουκ και πάρα πολλούς άλλους. Πλέον και τον Κατζουράκη. Ο Κατζουράκης έχει προπονητή τον Άμπελ Σάντσες, hall of famer, ο πρώην προπονητής του Γκολόφκιν. Εννοείται πως έχουν τα παιδιά και το ταλέντο και την προοπτική αν δουλέψουν σκληρά να βρεθούν γιατί όχι και στο main event. Γιατί τι main event θα έχουμε σε λίγους μήνες; Τζορτζ Καμπόσος εναντίον Τεόφιμο Λόπες και παίζουν για όλες τις ζώνες, Undisputed World Champion που πιστεύω ότι θα κερδίσει ο Καμπόσος. Είμαι πολύ τυχερός που συνεργάζομαι με το team. Είναι εφικτά όλα, θέληση να υπάρχει. Τρανό παράδειγμα η θέληση του Καμπόσου. Πιστεύει πως είναι ο καλύτερος και δουλεύει ανελλιπώς για να το πετύχει”.
Αυτοί είναι οι κορυφαίοι Έλληνες πυγμάχοι
Ο Μάλλιος δεν δίστασε να ξεχωρίσει τους Έλληνες επαγγελματίες πυγμάχους που στα μάτια του ξεχωρίζουν και μάλιστα άφησε να εννοηθεί πως έρχεται ένα μεγάλο ντεμπούτο.
“Ο Αντρέας Κατζουράκης που είναι αυτή τη στιγμή ο pound for pound καλύτερος πυγμάχος σύμφωνα και με το BoxRec, είναι στο νούμερο 120 στον κόσμο. Ο Στέλιος Παπαδόπουλος, ο οποίος έχει 12-0, είναι κάτοχος του ευρωπαϊκού τίτλου της WBU. Αυτόν τον τίτλο στον έχει πάρει και Μίκι Γουόρντ. Είναι στην ταινία The Fighter, για να καταλάβετε πόσο σημαντικός τίτλος είναι. Ο πιο σημαντικός τίτλος από τους δευτεροκλασάτους. Θέληση, δουλειά και πείσμα έχει ο Θοδωρής Ριτζάκης, ο οποίος μου αρέσει πάρα πολύ. Υποσχόμενος, χωρίς να έχει πιάσει την απόδοση που περίμενα, είναι ο Αλέξανδρος Τσανικίδης. Έχει 2-0 ρεκόρ, τώρα ξεκινάει την επαγγελματική πυγμαχία. Σύντομα θα έχουμε έναν ακόμα πολύ μεγάλο ερασιτέχνη πυγμάχο, ο οποίος στρέφεται στην επαγγελματική πυγμαχία. Και αυτόν θα τον στείλω στο εξωτερικό.
Το γυμναστήριο όπου ξεκίνησαν όλα, στους Αμπελόκηπους, είναι ναός
Για να φτάσει όμως κανείς σε αυτό το επίπεδο απαιτούνται θυσίες, δουλειά και μπόλικο μεράκι. Αν δεν γίνει το “κλικ”, η επιτυχία κανενός παιδιού σε οποιοδήποτε άθλημα δεν είναι δεδομένη. Ακόμα κι αν πατέρας σου είναι ο δάσκαλος Γιώργος Μάλλιος.
“Μικρός δεν μου άρεσε το ξύλο”, θυμάται ο Γρηγόρης. “Έβλεπα τον πατέρα μου και τον ρωτούσα γιατί μαθαίνεις στον κόσμο να χτυπάει. Μου εξηγούσε ό,τι είναι άθλημα. Όταν ήμουν 4-5 ετών το φοβόμουν, το θυμάμαι σαν τώρα. Παρόλα αυτά ο πατέρας μου έκανε τα αδύνατα δυνατά ώστε να μου το περάσει και να μου το μάθει. Μου έταζε ποδήλατα, δώρα, παιχνίδια. Μπήκα στην κατάσταση αυτή. Τότε ήταν καράτε και kick boxing, αυτά επικρατούσαν στο γυμναστήριο. Είχα ξεκινήσει. Μάθαινα το μποξ χωρίς να το καταλαβαίνω. Έκανα ένα break στα 8-10 γιατί είχα δεχτεί ένα χτύπημα και είχα φοβηθεί αρκετά. Κάποια στιγμή άρχισε να μου λείπει αρκετά. Τότε μπήκα για τα καλά στη πυγμαχία και το kick boxing. Ο πατέρας μου, μου έμαθε τα πάντα. Τη νοοτροπία, τεχνικά μου έδειξα τα πάντα. Επηρεάστηκα από πολλούς προπονητές μεγαλώνοντας. Από τον κάθε έναν που βρέθηκα δίπλα, πήρα και κάτι. Η κινητήριος όμως δύναμη ήταν ο πατέρας μου”.
“Το ίδιο ισχύει και για την προπονητική μετέπειτα. Γιατί αυτό αγάπησα περισσότερο. Βγήκα πρωταθλητής Ελλάδας και Ευρώπης στο kick boxing, όμως δεν μου έλεγε τίποτα γι’ αυτό και σταμάτησα σε νεαρή ηλικία. Αγαπούσα και θαύμαζα αυτό που έκανε ο πατέρας μου. Έτσι σιγά σιγά ήμουν δίπλα του στους αγώνες. Έπαιρνα πράγματα, έκατσα δίπλα τους σε αγώνες. Μετά έβαλα τις δικές μου γνώσεις, έφυγα στο εξωτερικό, βρέθηκα δίπλα σε μεγάλους προπονητές όπως οι Φρέντι Ρόουντς, Μάικ Κοσλόφσι, Ρομπ Σάλε και Ντέιβ Μαρτίνες. Οι Αμπελόκηποι είναι όμως ναός”.
Δεν θέλω ο γιος μου να γίνει επαγγελματίας μποξέρ
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, η παράδοση στο μποξ είναι κάτι παραπάνω από σημαντική στην οικογένεια. Εντούτοις, ο Γρηγόρης δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να πιέσει το γιο του προς αυτό: “Ο πατέρας μου με άφησε ελεύθερο να κάνω ό,τι θέλω και αυτό του το αναγνωρίζω. Όπως το ίδιο θα κάνω κι εγώ με τον δικό μου γιο. Είναι επτά χρονών και τώρα μπήκε στο μποξ, γιατί μου το ζήτησε. Δεν τον πίεσα ποτέ, του είχα πει απλά τι δουλειά κάνω. Δεν θέλω να παίξει επαγγελματικά. Ο πρωταθλητισμός είναι σκληρός”.
Δουλειά, δουλειά, δουλειά…
Έχοντας ζήσει και τις δύο πλευρές του νομίσματος, ως αθλητής και προπονητής ο Μάλλιος δεν υποπίπτει σε κοινοτυπίες όταν λέει πως όλα είναι πιθανά για κάποιον που ονειρεύεται να κάνει καριέρα στο μποξ. “Μπορεί να ακουστεί κοινό αλλά τα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν όλα. Αυτό που μετράει είναι πόσο πολύ το θέλεις και τι κάνεις εσύ γι’ αυτό. Αν κάνεις πράγματα γι’ αυτό, θα έρθει. Τίποτα δεν σου χαρίζεται. Πρέπει να το κερδίσεις, να το αποκτήσεις μέσω της δουλειάς σου. Πρέπει να πας εσύ προς το στόχο, όχι ο στόχος προς εσένα. Όποιος περιμένει το στόχο να έρθει προς αυτόν, δεν θα καταφέρει ποτέ, τίποτα”. Εξάλλου για τον ίδιο όλα ξεκίνησαν από ένα γυμναστήριο στους Αμπελόκηπους.
