Στην πρώτη της μεγάλη συνέντευξη μετά την κατάκτηση του WBC International Championship στο Μεξικό, η Κάλλια Κουρούνη μιλά στο Fitshop για τη μάχη με την κατάθλιψη, αποκαλύπτει το επόμενο βήμα της για τη ζώνη WBC Silver, καθώς και τη συνεργασία που “ψήνεται” με τον Mayweather.
Συνέντευξη στον Άγγελο Ρουχωτά | Read it English HERE.
Είναι η πιο ροζ μαχητική μηχανή εκεί έξω. Ασχολείται με το χορό και το θέατρο, αλλά ταυτόχρονα ισοπεδώνει αντιπάλους στο ρινγκ και κατακτά τον έναν τίτλο μετά τον άλλο σε παγκόσμιο επίπεδο στο μποξ. Η Κάλλια Κουρούνη δηλώνει πως μόλις ξεκίνησε μετά τον θρίαμβό της στο Μεξικό στην έδρα της Dayanna ‘La Guerita’ Gonzalez. Νίκη χάρη στην οποία κατέκτησε τον τίτλο WBC International στη super featherweight κατηγορία.
Το κατάφερε μάλιστα με Technical Knockout στον έβδομο γύρο έπειτα από ένα σερί 22 γροθιών! Οι Μεξικανοί δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν και αναζητούσαν εξήγηση στο σπαρτιατικό πνεύμα μαχητή, που δηλώνει περήφανα πως την διακατέχει η Κουρούνη, καθώς κατάγεται από εκεί.
Η κορυφαία Ελληνίδα μαχήτρια έχει κυνηγήσει το όνειρο σε Γερμανία, Αγγλία, ενώ πλέον ζει και προπονείται στο Λας Βέγκας, κάνοντας καριέρα στις ΗΠΑ.
“Όλα έχουν προέρθει από τα χέρια μου και το μποξ”, όπως λέει άρτι αφιχθείσα από την Αμερική. “Δεν ήταν ποτέ στο μυαλό μου προτεραιότητα τα χρήματα. Σίγουρα όμως από τη στιγμή που έκανα το χόμπι μου επάγγελμα, νιώθω ευλογία. Από τη στιγμή που ζεις από αυτό, πρέπει να πληρώνεσαι κι απ’ αυτό. Δόξα το Θεό, πληρώνομαι αρκετά καλά. Σίγουρα δεν έχω φτάσει στο επίπεδο του Mayweather, αλλά εκεί είναι ο στόχος του μάνατζερ και της ομάδας μου. Δικός μου στόχος είναι να φτάσω σε πολλούς τίτλος και έχω δρόμο μέχρι να το πετύχω. Όσο ανεβαίνεις και έχεις περισσότερους τίτλους, τόσο αναβαίνει και το οικονομικό κομμάτι. Σε ένα βαθμό όσο αναβαίνει ο τραπεζικός σου λογαριασμός είναι μια αναγνώριση της επιτυχίας σου. Νιώθω ευλογημένη, αλλά ποτέ δεν εστίαζα εκεί”.
The Champ is… pink
Στις 28 Μαρτίου η Κουρούνη πέτυχε τη μεγαλύτερη νίκη της καριέρας της, επί της Gonzalez, φτάνοντας το ρεκόρ της στο 14-2-2 (νίκες – ήττες – νοκ άουτ). Μάλιστα την ημέρα της ζύγισης η Μεξικάνα εμφανίστηκε υπέρβαρη για την κατηγορία super featherweight. Ντεσαβαντάζ με το οποίο όμως η Κάλλια έχει μάθει να ζει και να τρέφεται από αυτό:
“Την ημέρα του αγώνα η αντίπαλός μου ήταν σαν heavyweight. Τη μέρα του αγώνα ζύγιζα γύρω στα 61, εκείνη σίγουρα ήταν 65+. Με άγχωνε να είμαι στα κιλά μου στη ζύγιση γιατί είμαι επαγγελματίας, είναι θέμα αξιοπρέπειας, δεν θα ήθελα να ντροπιάσω την ομάδα μου. Ένιωσα άσχημα για τη συμπεριφορά της αντιπάλου μου, γιατί είχα να πιω νερό 48 ώρες και φάω άλλες τόσες. Αδιαθέτησα κιόλας την προηγούμενη μέρα, που είναι ο εφιάλτης των γυναικών γιατί παίρνεις κιλά θέλοντας και μη. Οπότε στερήθηκα τροφή και νερό για να είμαι σωστή στη ζύγιση. Εν τέλει ήμουν και πιο κάτω. Μου αρέσει εξάλλου να αγωνίζομαι με βαρύτερες αντιπάλους γιατί είναι πιο δυσκίνητες”.
Η Κάλλια είχε μεταβεί τέσσερις εβδομάδες πριν στην Τιχουάνα, ώστε να προπονηθεί με τους Miguel Reyes και Mario Mendoza. Επιπλέον εκεί είχε την ευκαιρία να γνωρίσει τη σπουδαία Jackie Nava, μια μποξέρ που αποτέλεσε έμπνευσή όταν ξεκινούσε. Ωστόσο απορρίπτει τη λέξη είδωλο και ο λόγος έχει να κάνει με τον… Μάικλ Τζόρνταν:
“Είδωλα δεν έχω. Πρότυπα και ανθρώπους που θαυμάζω, ναι. Από τη στιγμή που κάνω ένα ατομικό άθλημα, είμαι θέλοντας και μη λίγο εγωίστρια. Αν θες να πετύχεις σε τέτοια αθλήματα πρέπει να έχεις είδωλο κυρίως τον εαυτό σου. Μπορεί να έχεις ως πρότυπα ανθρώπους από άσχετους χώρους που εκτιμάς. Για παράδειγμα, εμπνέομαι από τον Μάικλ Τζόρνταν. Δεν έχει σημασία που δεν είναι μποξέρ, για εμένα αποτελεί μεγάλη έμπνευση. Σαν mentality, σαν ποιότητα χαρακτήρα και όλο το πακέτο γενικά ως αθλητής. Η αφοσίωσή του.
Μία από αυτές τις εμπνεύσεις είναι και η Jackie. Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να θαυμάσει μια άλλη γυναίκα. Εγώ πιστεύω όμως στον εαυτό μου και μου αρέσει να αναγνωρίζω μια γυναίκα είτε όταν είναι όμορφη, είτε επιτυχημένη στη δουλειά της, καλή μητέρα, ή επιτυχημένη μποξέρ. Η Jackie είναι μία από αυτές. Είναι 41 ετών, αρκετά πιο μεγάλη από μένα, οπότε πριν καν ξεκινήσω επαγγελματικά όταν έβλεπα αγώνες της στο YouTube, έλεγα ‘ουάου’. Όταν κάνεις προπόνηση και να έχεις δίπλα μια γυναίκα που νιώθεις δέος, λες πως κάτι κάνω σωστά. Γιατί οι μεγάλοι αθλητές σε οποιαδήποτε άθλημα δεν τους αρέσει να μοιράζει τον ίδιο χώρο ή χρόνο από την προπόνησή τους με κάποιον λιγότερο άξιο. Οπότε ήταν ένδειξη αποδοχής και αναγνώρισης της αξίας μου. Αυτό πριν τον αγώνα ήταν ένας πρόωρος θρίαμβος: η Jackie να δεχθεί να κάνει προπόνηση μαζί μου”.
Πολεμώντας το φάντασμα της κατάθλιψης
Ωστόσο η πιο σημαντική μάχη στη ζωή της Κουρούνη δεν δόθηκε εντός ρινγκ. Καμιά από τις 14 αντιπάλους που ισοπέδωσε, δεν έφτασε τόσο κοντά στο να την γονατίσει αυτό που αποτελεί μάστιγα του επαγγελματικού αθλητισμού κι όμως λίγοι τολμούν να αναφερθούν ανοιχτά: την κατάθλιψη. Τη στιγμή που ήταν έτοιμη να απογειώσει την καριέρα της και να κάνει το άλμα στο WBC, η Κουρούνη υπέστη ρίξου χιαστού. Μήνες εκτός δράσης, εκτός προπονήσεων, μακριά από το σπίτι και την οικογένειά της.
“Ήμουν λίγο διστακτική να μιλήσω για την κατάθλιψη στην αρχή. Ειδικά για την οικογένειά μου γιατί στην Ελλάδα παραμένει θέμα ταμπού. Όταν έχεις μάθει για χρόνια να έχεις μια ρουτίνα, προπόνηση οκτώ ώρες καθημερινά, και ξαφνικά είσαι σε έναν καναπέ, δεν περπατάς καλά, είσαι με πατερίτσες και δεν μπορείς να τρέξεις… Αυτό με έριχνε ψυχολογικά. Οπότε άρχισα να τρώω, καθώς αγαπώ το καλό φαγητό. Πάντα όμως είχα εγκράτεια. Το σώμα μου άλλαζε. Παίζω στην κατηγορία των 58kg και κινούμαι στα 62-63kg συνήθως, τότε έφτασα όμως στα 75”, τονίζει πλέον προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσει, περιγράφοντας πώς νίκησε το ‘τέρας’.
“Έπαθα σοβαρή κατάθλιψη, είχα κρίσεις πανικού, άγχος. Με το ζόρι έπλενα τα δόντια μου και αυτό όχι καθημερινά αν δεν είχα να συναντήσω κάποιον. Δεν ήθελα ούτε ντους να κάνω, παρά μόνο να τρώω και να κλαίω. Ευτυχώς γνώρισα έναν πολύ καλό Έλληνα ψυχίατρο στο Μπράιτον, όπου μένω. Στην αρχή πήγα σε ψυχολόγο, όμως με κατεύθυναν σε ψυχίατρο ώστε να μου γράψει χάπια για να κοιμηθώ. Δεν μπορούσα ούτε να κοιμηθώ. Μπορεί να μην κοιμόμουν δύο μέρες σερί.
Μιλήσαμε, ξεκίνησα με κάποια ελαφριά χάπια ώστε να μπορώ να κοιμάμαι. Αυτό αν το πεις σε λένε τρελό ‘έπαιρνες τρελόχαπα;’. Αυτό διήρκεσε για περίπου πέντε μήνες. Όταν ξεκίνησα όμως προπόνηση, είδα πως στα sparring είχαν μεγάλη επίδραση τα χάπια. Σιγά, σιγά κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και είπα πως αν θες να γίνεις πρωταθλήτρια, πρέπει να κάνεις ένα restart.
Όταν επανήλθα στις προπονήσεις δεν γύρισε πίσω η όρεξή μου. Από τα δύο χάπια που έπαιρνα το βράδυ, τα μείωσα σε ένα, όμως μου προκαλούσε μια υπνηλία και έκανα κακά sparring στην αρχή. Δεν ήταν κάτι που μπορεί να παίρνει ένα μποξέρ. Έπρεπε να τα κόψω, παρότι ο γιατρός μου ήταν επιφυλακτικός. Τις πρώτες τρεις βδομάδες όταν τα έκοψα, ήταν σαν να έκοψα ναρκωτικά. Είχε εθιστεί ο οργανισμός μου, ίδρωνα τα βράδια, είχα τρομερά νεύρα. Σαν κάποιος να κάνει απεξάρτηση από κοκαΐνη, είχα τέτοιου είδους συμπτώματα. Είχα βάλει στόχο ό,τι πρέπει να ξαναγυρίσω στους αγώνες και πρέπει να νικήσω στον μεγαλύτερο αγώνα της ζωής μου. Η ψυχική υγεία είναι η χειρότερη αρρώστια. Χτύπησα το γόνατό μου, χειρουργήθηκα, αυτό όμως δεν γιατρεύεται έτσι. Πολλοί το ξεπερνούν, κάποιοι ζουν μια ζωή με την κατάθλιψη”.
“Σκεφτόμουν να αποσυρθώ”
Αφού σταμάτησε την αγωγή, η Κουρούνη άρχισε να βρίσει πάλι τον καλό της εαυτό. Οι νίκες διαδέχονταν η μία την άλλη και η πρόσφατη κατάκτηση του τίτλου ήταν η τρίτη της μετά από τον τραυματισμό.
“Νιώθω περήφανη όχι τόσο για το WBC, αλλά ειδικότερα γιατί βγήκα από έναν μεγάλο εφιάλτη. Γιατί έχουμε δει αθλητές όπως ο Tyson Fury και πολλοί άλλοι που είχαν περάσει κάτι ανάλογο, ξεκίνησαν ναρκωτικά ώστε να το χαλιναγωγήσουν.
Ο Fury είχε πει πως έφτασε στα όρια να αυτοκτονήσει και πήρε τον πατέρα του τηλέφωνο τελευταία στιγμή. Είναι πολύ άσχημη αρρώστια. Δεν είχα φτάσει ποτέ σε αυτό το επίπεδο, ούτε έκανα τέτοιες σκέψεις, όμως δεν είχα κανένα ενδιαφέρον για ζωή ή προπόνηση.
Πριν μιλήσω με τον ψυχίατρο έφτασα να θέλω να αποσυρθώ. Είμαι από το 2010 σε αυτό που κάνω. Δεν έχω κάνει διακοπές, δεν έχω βγει, δεν έχω πάει στα μπουζούκια. Είναι πολλές οι θυσίες. Λες στον εαυτό σου ‘είσαι 29 χρονών και δεν έχεις κάνει τίποτα, δεν έχεις ζήσει’. Αγαπούσα και μισούσα ταυτόχρονα το μποξ.
Όσο περνούσε ο καιρός, η καλώς εννοούμενη ζήλια άρχισε να βγαίνει στην επιφάνεια. Έβλεπα να πετυχαίνουν αθλητές από τους οποίους θεωρούσα τον εαυτό μου καλύτερο. Η ζήλια δεν έχει νόημα αν θες να αποσυρθείς. Άρα συνειδητοποίησα πως το μποξ δεν είχε ‘πεθάνει’ μέσα μου. Είμαι πολύ ανταγωνιστική, χωρίς να εύχομαι κακό για κανέναν. Αυτό με αφύπνισε”.
“Ετοίμαζα με τη γιαγιά μου τις στολές μου”
Οι Αμερικανοί πάντα προσπαθούν να δέσουν ένα μαχητικό άθλημα με ένα ενδιαφέρον storyline και μια περσόνα για την οποία ο κόσμος θα ενδιαφερθεί. Η μάχη του “Money” Floyd Mayweather με τον cocky Conor McGregor βαφτίστηκε “μεγαλύτερη μάχη στην ιστορία των μαχητικών αθλημάτων” λόγω του ενδιαφέροντος που προσελκύουν οι περσόνες των δύο, όχι αποκλειστικά η (αναντίρρητη) αθλητική τους ικανότητα. Την ίδια προοπτική είδαν στις ΗΠΑ και για την “Pink Tyson”, όπως είναι το όνομα που συνοδεύει την Κάλλια. Ωστόσο μια ροζ μαχήτρια, δεν περνούσε απαρατήρητη και δεδομένα η ιδιαίτερη εμφάνισή της δεν έκανε ανέκαθεν θετική εντύπωση.
“Στην Αμερική έχει μεγάλη αποδοχή ο τρόπος που ντύνομαι. Τους αρέσει να έχεις χαρακτήρα. Πάντα το έκανα, αλλά στην Ελλάδα υπήρχε μεγάλη κριτική, όπως και στην Αγγλία. Επειδή είμαστε πιο συντηρητικοί και δεν έχουμε επαγγελματικό επίπεδο. Γι’ αυτό πχ. Η χώρα μας έχει πολλά ταμπού επειδή δεν έχει και επαγγελματική αθλητική παιδεία. Οπότε όταν εγώ το 2010 άρχισα και έφτιαχνα μόνη μου τις στολές μου, δεν υπήρχαν άνθρωποι θα σου φτιάξουν τα δικά σου ρούχα. Ετοίμαζα τα ρούχα μου με τη γιαγιά μου όταν ακόμα έπαιζα kickboxing. Βίωνα κατακραυγή, μου έλεγαν πως ρεζιλεύομαι, πως είμαι κλόουν. Μετά στις ζυγίσεις όταν είχα χορηγό εταιρία εσωρούχων και φορούσα τα εσώρουχά τους, το ίδιο. Ήθελα απλά να δηλώσω ποια είμαι όχι να προκαλέσω. Είμαι κοπέλα και θέλω να βγαίνει αυτό προς τα έξω. Το ό,τι στο ρινγκ είμαι πολεμική μηχανή, δεν σημαίνει πως είμαι αγροίκος έξω από αυτό. Ωστόσο οι άνθρωποι δεν ήταν έτοιμοι να με δεχτούν.
Ακόμα και ο δάσκαλος Γιώργος Μάλλιος ή η μητέρα μου, η ο οποία που έλεγε ‘ο Ζαμπίδης φοράει ένα μαύρο σορτσάκι, τι είναι αυτά, θα νομίζουν πως είσαι ο Φλωρινιώτης’. Ή τον δάσκαλο Μάλλιο τον ενοχλούσε που έφτιαχνα τα μαλλιά μου. Μου ‘είσαι μαχητής, δεν είσαι αρτίστα’. Και του απαντούσα ‘όχι, είμαι αρτίστα και μπορώ να είμαι και μαχητής ταυτόχρονα’. Ακόμα και τώρα δέχομαι κριτική. Υπάρχουν άλλοι αθλητές που είναι πιο συντηρητικοί, δεν υποδηλώνει αυτό κάτι για τις ικανότητές μας.
Η Taylor είναι μια φτασμένη αθλήτρια, πιο συντηρητική. Δεν σημαίνει πως επειδή η Κουρούνη φοράει αυτά τα περίεργα, δεν είναι καλή αθλήτρια. Το θέμα είναι όμως τι ‘γράφει’. Και σε μένα γράφει Πανευρωπαϊκό, Παγκόσμιο τίτλο, άρα θα το βουλώσει. Δεν θα σταθείς κανείς πλέον μόνο στην εμφάνιση. Παλιά μου έλεγαν άσε το μποξ, γίνε μοντέλο. Πλέον έχω αποδείξει πως μπορείς να τα κάνεις όλα. Όπως μια γυναίκα μπορεί να είναι καλή μητέρα, σύζυγος και επαγγελματίας”.
Ο εμπνευστής της Pink Tyson
Πρώτο βήμα της Κουρούνη στο εξωτερικό, έγινε μετά από ένα τουρνουά της Εθνικής στην Κύπρο, όπου Γερμανοί την εντόπισαν και την κάλεσαν εκεί ώστε να δοκιμαστεί. Εκεί ήταν που της κόλλησε και το περίφημο ‘Pink Tyson’.
“Το παρατσούκλι το έβγαλε ο πρώτος μου μάνατζερ”, θυμάται. “Ο αδερφός μου, μου έκανε τα εισιτήρια για να πάω στη Γερμανία να με δουν για δέκα μέρες. Στην πρώτη μου εμφάνιση εκεί με είδαν κάτι ροζ ρούχα και με κοιτούσαν περίεργα. Θα έκανα sparring με μία πανευρωπαϊκή πρωταθλήτρια που με κοιτούσε λες και ήμουν κλόουν. Ξεκινώντας τα hook, κάποια στιγμή σταμάτησε κι ο κύριος Ράινερ γέλασε. Μου λέει ‘είσαι τόσο pinky αλλά βαράς σαν τον Tyson: είσαι Pink Tyson. Έτσι βγήκε.
Στην Αγγλία μου έλεγαν να το αλλάξω. Είναι όμως τόσο πιασάρικο που στα γυμναστήρια στο εξωτερικό οι προπονητές με φωνάζουν έτσι για να μην μπερδεύονται με το Ελληνικό Κάλλια”.
Χορός, θέατρο και γάντια μποξ
Ποιος είπε ό,τι ένας κορυφαίος αθλητής πρέπει να είναι αφοσιωμένος μόνο στο σπορ του σε τίποτα άλλο; Η Κουρούνη αποδεικνύει πως η η πολυδιάστατη φύση της δεν περιορίζεται μέσα στο ρινγκ και έχει ως παράδειγμα τη Ρόντα Ράουζι.
“Έχω μεγαλώσει στη Μάνη. Πάντα το ‘χα μέσα μου το νεύρο. Δεν σήκωνα μύγα στο σπαθί μου. Απ’ άλλη είμαι καλλιτέχνης μέσα μου. Ειδικά τώρα που είμαι στο Λας Βέγκας θέλω να το κυνηγήσω αυτό, να βρω έναν ατζέντη. Οι μεγάλες αθλήτριες όπως η Ρόντα Ράουζι και άλλες, δεν έχουν τελειώσει καμιά δραματική σχολή ή χορού, όπως εγώ και τα έχουν πάει αρκετά καλά. Οπότε θέλω αν δυναμώσει κι άλλο το όνομά μου στην Αμερική, να αξιοποιήσω τις σπουδές που έχω κάνει πάνω στο χορό και το θέατρο. Με σπρώχνει σε αυτό και ο μάνατζέρ μου γιατί θεωρεί πως ταιριάζει πολύ με την προσωπικότητά μου”.
Η προσωπικότητα της Κουρούνη είναι τέτοια που τη βοηθά να μη σκέφτεται τον πόνο ή την πιθανότητα της ήττας πριν μπει σε μια μάχη.
“Είμαι πολύ αγχωμένη. Δεν έχω αγωνιστεί ποτέ στην Ελλάδα και πάντα είμαι το αουτσάιντερ. Έχω άγχος μην με αδικήσουν αν κριθεί στους πόντους ένα ματς. Δεν είμαι άτρωτη, αλλά είμαι ατρόμητη. Δεν με νοιάζει αν θα με χτυπήσουν. Έχω δεχθεί τόσες μπουνιές από άντρες σε sparring και δεν έχω καταλάβει τίποτε. Οπότε δεν θεωρώ πως μπορώ να νιώσω πόνο από μια άλλη κοπέλα. Το να βρεθώ στο ρινγκ με μια καλύτερη και να χάσω, είναι μέρος του παιχνιδιού. Πολλές φορές δεν χάνεις καν από κάποιον καλύτερο. Ο Τάισον και ο Άλι είναι θρύλοι κι έχουν χάσει από κάποιους που δεν ήταν καλύτεροι. Συμβαίνει. Ο φόβος είναι μην με αδικήσουν, όχι να μην πέσω νοκ άουτ. Θέλω απλά να κερδίσω”.
Ωστόσο πολλές φορές συμβαίνει να μη βλέπει στο ρινγκ το πρόσωπο της αντιπάλου της, αλλά ανθρώπων που δεν πίστεψαν πως θα μπορούσε να φτάσει εκεί που είναι σήμερα.
“Ο εαυτός μου, η δουλειά που έχω ρίξει και η αβεβαιότητα που μου έχουν δημιουργήσει διάφοροι αμφισβητώντας με”, αναγνωρίζεται ως κίνητρά της. “Τους κλείνω στο στόμα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από αυτό, όσα λεφτά και να βγάλεις, όσους τίλους και να πάρεις. Μου αρέσει να διαψεύδω ανθρώπους. Είχα μια λίστα από το 2010 για αυτό. Ένας προπονητής στην Εθνική τότε που με είχε διαψεύσει, είχα γράψει το όνομά του. Γύρισε όμως και μου παραδέχτηκε ό,τι έκανε λάθος. Από τα 12-13 άτομα αυτά οι εννέα το έχουν αναγνωρίσει. Ακόμα όμως και άλλοι 3-4 να μην το κάνουν, ξέρω πως τους έχω διαψεύσει. Κι ακόμα δεν έχουν δει τίποτα”.
Επόμενος στόχος η ζώνη Silver!
Ρωτώντας λοιπόν τι δεν έχουν δει, η Κάλλια δεν μασά τα λόγια της. Όπως και στο ρινγκ χτυπά άμεσα αποκαλύπτοντας αποκλειστικά στο Fitshop.gr πως έχει κλείσει η μάχη της για τη ζώνη WBC Silver.
“Θα παίξω για τον παγκόσμιο τίτλο Silver του WBC. Μετά τον αγώνα το έμαθα. Ο πρόεδρος μας είπε πως είμαι πολύ καλή για International, οπότε θα παίξω στο Silver. Κι αν με το καλό κερδίσω αυτό, θα παίξω με τη Harper, που είναι η κάτοχος της WBC Gold. Και μόνο ό,τι πας στο επόμενο παγκόσμιο, είναι επιβεβαίωση. Είναι μεγάλο δώρο αυτή η νίκη, ένα δώρο για οποίο δούλεψα. Δεν υπήρχε πιο ωραίο συναίσθημα, από το να σταματήσει ο επίσημος διαιτητής της WBC την Μεξικάνα μέσα στο χώρο της. Είχε 5-3, δεν είχε φάει ποτέ ΤΚΟ. Κι έτσι όπως έγινε, με τόσες γροθιές. Κι μετά από αυτό να στέλνουν e-mail στον μάνατζέρ μου για το επόμενο βήμα…”.
Η ατάκα του Mayweather
Και αυτή δεν ήταν η μοναδική είδηση που έδωσε η Κουρούνη. Στο Λας Βέγκας προπονείται στο γυμναστήριο του Mayweather, όπου είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει.
“Στις ΗΠΑ όλα είναι τελείως επαγγελματικά. Εδώ είχα τον Μάλλιο, τον Γιδάκο, τον Κρητικό. Θα κάνεις τον χαβαλέ, θα πιεις έναν καφέ. Εκεί θα κάνεις την προπόνηση και θα φύγεις, μαξ θα δώσει χειραψία με τον προπονητή σου. Στο Μεξικό με τον Reyes ήταν πιο ζεστά, στον Mayweather είναι άκρως επαγγελματικά. Όταν όμως έχεις μεγαλώσει στη Νίκαια και βρίσκεσαι στο Λας Βέγκας και βλέπεις τον Mayweather από κοντά, η αλλαγή είναι απίστευτη.
Όταν είχα δει τον Mayweather, παρότι δεν ήξερε τίποτα για μένα και ποια είμαι, μου είπε ‘είσαι σταρ’. Του λέω αφού δεν με ξέρεις. ‘Βλέπω τον τρόπο που έχεις ντυθεί, πώς στέκεσαι’, μου απάντησε. ‘Θυμήσου τα λόγια μου’.
Με την επιστροφή της στις ΗΠΑ, η σχέση της Pink Tyson με τον Money πιθανότατα να γίνει πολυεπιπέδη, αφού βρίσκεται σε συζητήσεις ώστε να αναλάβει τις προπονήσεις της ο πατέρας του, Floyd Mayweather Sr:
“Eίμαστε σε συζητήσεις, μήπως με αναλάβει ο πατέρας του σαν προπονητής. Ταιριάζω περισσότερο με μεγαλύτερους σε ηλικία προπονητές. Μου δημιουργεί μεγαλύτερη σιγουριά. Θα είναι δώρο Θεού αυτή η συνεργασία. Έχει συζητηθεί με τον μάνατζέρ μου, αλλά το δούμε όταν θα γυρίσω στις ΗΠΑ”.
Σε πέντε χρόνια…
Η Κουρούνη έχει τρυπήσει το ταβάνι του ελληνικού μποξ και δεν σταματά να εξερευνά νέες προοπτικές. Αρχής γενομένης από τις 15 Μαΐου και το bareknukkle ντεμπούτο της στο BYB με οποίο έχει υπογράψει για δύο αγώνες. Ο αγώνας της με την Christine Stanley θα είναι για τον τίτλο World Lightweight, με δυο τους να μάχονται με γυμνά χέρια! Και δεν είναι μόνο αυτό…
“Θα κάνω το επαγγελματικό μου ντεμπούτο στο ΜΜΑ φέτος. Το πιο πιθανό είναι είτε το Inficta, είτε το Bellator. Δεν αποκλείω και το UFC, γιατί προπονούμαι στο Extreme Cultur στο Βέγκας που είναι το μεγαλύτερο γυμναστήριο, με πολλούς διάσημους UFC fighters”, υπογραμμίζει για το κλουβί που φιλοδοξεί να γνωρίσει σύντομα.
Έχοντας πετύχει ήδη τόσα πολλά και με τα καλύτερα να έρχονται, μπορεί η Κάλλια να προβλέψει πού μπορεί να φτάσει η ‘Pink Tyson’ στην επόμενη πενταετία;
“Αισθάνομαι πως είμαι στην αρχή ακόμα. Να γίνω undisputed, να πάρω όλους τίτλους στην κατηγορία μου. Είμαι όμως multiweight, οπότε θα ήθελα να πάρω τίτλους σε διάφορες κατηγορίες κιλών. Είτε στα 135 που είναι η Taylor, είτε στα 150 που είναι η Clarissa Shields. Θέλω να παίξω με τις καλύτερες, να νικήσω τις καλύτερες”.
